Piotr Müldner-Nieckowski, Łukasz Müldner-Nieckowski Nowy szkolny słownik frazeologiczny Wydawnictwo Bertelsmann Media - Świat Książki, Warszawa 2004, 2005, 2007.   Bazą naukową słownika szkolnego jest "Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego" Piotra Müldnera-Nieckowskiego. Bogaty, przyjazny w użyciu, wszystko można w nim znaleźć dzięki poręcznemu indeksowi. Zawiera ponad 100 000 fraz, zwrotów, wyrażeń i jest dostosowany do wymagań szkolnych. Może także służyć pisarzom, poetom, dziennikarzom, redaktorom. Tu całkowicie za darmo otrzymujesz artykuł o frazeologii, przedrukowany z tego słownika. Pobierz (pliki ZIP lub PDF) tutaj: Wprowadzenie do frazeologii, plik ZIP albo Wprowadzenie do frazeologii, plik PDF.

Szkolny poradnik frazeologiczny

KRÓTKI ZARYS FRAZEOLOGII

Część A. W skrócie - dla uczniów

______________________________________________

Frazeologia to nauka o połączeniach wyrazów, które nazywamy związkami frazeologicznymi lub frazeologizmami.

Związki frazeologiczne funkcjonują podobnie jak wyrazy.

Związek frazeologiczny to takie połączenie wyrazów, które jest utrwalone i jest często w podobnych sytuacjach używane w takiej samej postaci.

Wyrazów w języku polskim jest około 480 tysięcy, a związków frazeologicznych dużo więcej - kilka milionów.

Klasyfikacja Lewickiego związków frazeologicznych:

Związki frazeologiczne dzielimy ze względu na sposób ich zachowania w wypowiedzi na:

- frazy, które mają postać zdania (np. wyszło szydło z worka),

- zwroty, które zachowują się jak czasowniki (np. ktoś nie zasypia gruszek w popiele),

- wyrażenia rzeczownikowe, które zachowują się jak rzeczowniki (np. czarna owca),

- wyrażenia określające, które zachowują się jak przymiotniki (np. nie w kij dmuchał, byle jaki) lub przysłówki (np. z duszą na ramieniu),

- wyrażenia funkcyjne, które zachowują się jak spójniki (np. mimo że), partykuły (np. rzecz jasna) i przyimki (np. w związku z czymś).

Związki frazeologiczne dzielimy także ze względu na ich znaczenie i są to:

- idiomy, które są przenośniami (metaforami) (np. słomiany ogień, ktoś wsadza kij w mrowisko),

- frazemy, które są często formami dosłownymi (np. palma pierwszeństwa, dzień dobry),

- zestawienia frazeologiczne, czyli wielowyrazowe nazwy konkretnych rzeczy lub czynności (np. uchwalać ustawę, płatki owsiane, laska marszałkowska, posiedzenie rządu, maszyna do pisania, samochód ciężarowy, pierwszy dzień wiosny).

Wśród związków frazeologicznych jest wiele skrzydlatych słów, czyli takich frazeologizmów, o których wiadomo, skąd pochodzą lub kto ich użył jako pierwszy. Duża grupę skrzydlatych słów tworzą związki wyrazów pochodzące z mitologii, Biblii i literatury pięknej.

Część B. Szerzej - dla nauczycieli

______________________________________________

Więcej informacji można znaleźć w dziale Baza wiedzy frazeologicznej oraz w dokumencie, który jest przedrukiem z Nowego Szkolnego Słownika Frazeologicznego: Wprowadzenie do frazeologii, plik ZIP albo Wprowadzenie do frazeologii, plik PDF.

Tu ograniczamy się do wiadomości zupełnie podstawowych.

Frazeologia (z greckiego φράση - fráse, zwrot, zdanie, mówienie, λόγος - logos, nauka) to:

1. Nauka zajmująca się badaniem utrwalonych połączeń wyrazów.

2. Zbiór utrwalonych połączeń wyrazowych występujących w danym języku albo w określonym zbiorze tekstów.

3. Zbiór specjalnych wyrazów i wyrażeń, którymi posługuje się pewna grupa ludzi w celu wyeliminowania błędów w porozumiewaniu się. Niektóre frazeologie tego typu (np. lotnicza, morska) są zatwierdzane przez odpowiednie instytucje zawodowe, inne powstają w obrębie społeczności zawodowej na zasadzie umowy między wykonawcami danego zajęcia (np. frazeologia chirurgiczna, alpinistyczna, sportowa).

Ponadto frazeologią nazywamy:

4. Potocznie, ironicznie albo żartobliwie: nietypowy sposób wyrażania się ("Co ty mi tu mówisz taką frazeologią, nic nie rozumiem!")

5. Potocznie, ironicznie albo żartobliwie: połączenie wyrazów, które niesie nowe znaczenie, zwykle dowcipne albo - przeciwnie - nieudolne (por. Autor używa ciekawej frazeologii, która daje jego tekstom szczególne zabarwienie. Co za frazeologia - błąd na błędzie!).

Związek frazeologiczny (frazeologizm)

Na słownictwo składają się pojedyncze wyrazy oraz utrwalone, stałe połączenia wyrazów, zwane związkami frazeologicznymi lub frazeologizmami.

Składniki związku frazeologicznego mogą występować obok siebie, a wtedy są oddzielone tylko pustym znakiem, tj. spacją (np. biały kruk), albo w pewnym oddaleniu, rozdzielone przez inne wyrazy (np. Widziałem w antykwariacie białego, bardzo starego kruka).

W większości związków frazeologicznych można zmieniać kolejność składników, ale należy to czynić ostrożnie, ponieważ zwłaszcza zmiana szyku wyrazów może powodować zmianę znaczenia całego związku. Na przykład: Wyszło szydło z worka i Wyszło z worka szydło są w zasadzie równoważne, ale: rzecz jasna ('oczywiście') to nie to samo, co jasna rzecz ('rzecz o jasnej barwie').

Niektóre frazeologizmy są utrwalone tylko dla konkretnej sytuacji. Nazywamy je frazemami. Poza tą sytuacją są zwykłymi połączeniami (produktami językowymi), które mówiący / piszący tworzy tylko dla właśnie układanego zdania.
Na przykład zamiast powiedzieć Napisałem podanie, podpisałem je, zaniosłem do urzędu, po czym w sekretariacie wpisano je do księgi, a następnie wydano zaświadczenie, że podanie przyjęto do realizacji zwykle mówimy po prostu Złożyłem podanie (w urzędzie). W takich sytuacjach utarło się mówić, że składa się podanie, używamy tego właśnie powiedzenia. Zwrot (ktoś) składa podanie jest w sytuacji petent-urząd związkiem frazeologicznym.

Związków przypisanych do jakiejś sytuacji jest ogromna liczba, szacowana na miliony.

W języku polskim istnieje także ok. 20 tysięcy idiomów, związków frazeologicznych, które są w całości przenośne (są metaforami) i które nie są przypisane do konkretnej sytuacji. Na przykład czarna owca, wylewać dziecko z kąpielą, obiecywać gruszki na wierzbie, ciemna masa.

O znajomości języka można mówić dopiero wtedy, kiedy się pozna nie tylko jego wyrazy, ale również frazeologię. Twierdzenie to jest prawdziwe dla każdego języka europejskiego.

Utrwalenie związku wyrazów

O utrwalonym związku dwóch lub więcej wyrazów mówimy wtedy, kiedy związek ten długo występuje w języku wielu ludzi i jest używany w tych samych sytuacjach.

Utrwalenie związku wyrazów niekiedy jest trudne do ustalenia. Uważa się, że utrwalony jest taki związek wyrazów, który występuje w języku co najmniej 20 lat, to znaczy w czasie minimum jednego pokolenia użytkowników języka. Czy utrwalenie nastąpiło, można sprawdzić w słowniku frazeologicznym, na przykład takim jak prezentowany przez nasz serwis.

Pochodzenie związków frazeologicznych

Pochodzenia większości związków frazeologicznych nie da się ustalić. Można jedynie się domyślać, jak powstały.

Na przykład zwrot nie zasypiać gruszek w popiele ('nie zaniedbywać jakiejś sprawy') powstał prawdopodobnie dlatego, że pieczenie gruszek wymaga czujnego dozoru i jeśli ktoś pilnujący ogniska zaśnie i nie wyjmie ich na czas, to się pod wpływem gorąca rozpadną, rozpłyną, a potem wyschną na wiór i spalą.

Zwrot obiecywać gruszki na wierzbie powstał zapewne dlatego, że gruszki na wierzbie jako żywo nie rosną, więc osoba, która je obiecuje, w rzeczywistości nie obiecuje niczego prawdziwego.

Wyrażenie śmiech na sali 'żart, kpina, drwina, coś, czego nie można traktować poważnie' prawdopodobnie zostało ukute na podstawie obserwacji sali teatralnej, kinowej czy wykładowej, kiedy zebrani śmieją się z usłyszanej bzdury.

Fraza na dwoje babka wróżyła 'dalszy rozwój jakiegoś stanu rzeczy jest niepewny; z dwóch możliwości obie są prawdopodobne' jest echem niewiary we wróżby wiejskich babek albo takiego sposobu wróżenia, które zawsze się sprawdza (np. "będzie deszcz albo go nie będzie").

Domysły co do powstania związków frazeologicznych można mnożyć. Interpretacji jest zawsze kilka, ale pewności, że któraś z nich jest prawdziwa, nie ma. Badacze mówią, że takie dociekania nie mają charakteru naukowego, bo polegają głównie na zgadywaniu.

Jeżeli znamy źródło frazeologizmu, na przykład konkretny tekst, w którym wystąpił po raz pierwszy, albo autora, który go użył jako pierwszy, to mówimy wówczas, że związek ten jest skrzydlatym słowem. Do skrzydlatych słów należą m.in. związki frazeologiczne pochodzące z Biblii, mitologii, ze znanych utworów literackich. Na przykład wiemy, że powiedzenie Koń jaki jest, każdy widzi ('coś jest tak oczywiste, że nie wymaga objaśnień') zostało po raz pierwszy użyte przez Benedykta Chmielowskiego w encyklopedii "Nowe Ateny" (1745-1746 i 1754-1756), a że bardzo się wszystkim spodobało, weszło na stałe do języka. Nazywamy je skrzydlatym słowem, ponieważ znane jest jego pochodzenie.

 

Do frazeologizmów nie zaliczamy

1. Pojedynczych wyrazów, w tym złożeń (np. popularnonaukowy, małosolny, rzymskokatolicki, lekkoatletyka), zrostów (np. dobranoc, okamgnienie, rzeczpospolita, karygodny, nieboskłon).

2. Połączeń wyrazów, które nie są utrwalone i które powstają tylko w trakcie tworzenia danej wypowiedzi na podstawie zwykłych reguł gramatyki (rekcji, składni) i semantyki. Nazywamy je za Andrzejem Bogusławskim produktami językowymi (np. mądry uczeń, niespodziewane zdarzenie, błękitne niebo, smaczny obiad, wesoła zabawa, zakochał się w Kasi, oddali nam pieniądze itd.).

W dawnej klasyfikacji (S. Skorupki) takie zestawienia wyrazów były nazywane związkami luźnymi. Obecnie tego terminu się nie używa, ponieważ frazeologia się nimi nie zajmuje.

3. Paremii (przysłów, sentencji, maksym), których nie można wbudować do zdania (choćby złożonego).
Np. Barbara po lodzie, Boże Narodzenie po wodzie - nie jest frazeologizmem, funkcjonuje osobno jako gotowy, zamknięty tekst z przesłaniem, który do zdania raczej trudno wbudować.
Natomiast przysłowie Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło jest frazeologizmem, ponieważ bywa wbudowywane do zdania w znaczeniu 'nie jest tak źle', na przykład: Sprzedałem świetny samochód i mam teraz stary, ale nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło, bo mniej jeżdżę i oszczędzam na benzynie.

4. Nazw własnych.

 

Klasyfikacja frazeologizmów Lewickiego

Krótka historia klasyfikacji frazeologicznych

Podstawy klasyfikacji podał Andrzej Maria Lewicki w 1983 r. i nazywamy ją klasyfikacją Andrzeja M. Lewickiego.
Dawnej, przestarzałej klasyfikacji Stanisława Skorupki z 1967 r. obecnie się nie stosuje. Ma ona znaczenie jedynie historyczne i nie należy jej nauczać. Klasyfikacja Skorupki jest niespójna, nielogiczna i w żaden sposób nie wyjaśnia, w jaki sposób frazeologizmy funkcjonują w języku.

Uzupełnienia i rozwinięcie niektórych elementów klasyfikacji Lewickiego podało wielu autorów, m.in. Maciej Grochowski (wyrażenia funkcyjne, dawniej zwane wskaźnikami frazeologicznymi), a odświeżył ją i uporządkował Piotr Müldner-Nieckowski w 2011 r. Wykaz publikacji, które wpłynęły na dzisiejszy kształt klasyfikacji Lewickiego, także napisanych przez niego samego, znajduje się w dziale Bibliografia niniejszego serwisu (przyp. red.).

W roku 2003 została ogłoszona przez Piotra Müldnera-Nieckowskiego klasyfikacja funkcjonalno-słownikowa, na której podstawie budowane są hasła słownika frazeologicznego i która ma za zadanie wskazywać, jak należy używać związków frazeologicznych. Klasyfikacja ta została poprawiona i uzupełniona przez autora w 2007 r.

W roku 2005 Wojciech Chlebda dał podstawy pragmatycznej klasyfikacji związków frazeologicznych, a w 2011 r. je udoskonalił z zastrzeżeniem, że nie jest to jeszcze dzieło ukończone.

Klasyfikacja Lewickiego opiera się przede wszystkim na określeniu funkcji frazeologizmów w zdaniu.

Składa się z dwóch powiązanych ze sobą części:

A) podział ze względu na funkcję pełnioną w zdaniu (podział morfologiczno-syntaktyczny),
B) podział ze względu na funkcjonowanie znaczenia (podział semantyczny),

A. Podział morfologiczno-syntaktyczny (ze względu na funkcję w zdaniu):

1. Frazy, które pełnią funkcję zdania, na przykład: Wyszło szydło z worka. Ręce opadają. Na dwoje babka wróżyła. Diabli wiedzą. Niech to diabli porwą. Nic więcej nie trzeba. I na co to komu. Pal to sześć. Jak nie kijem go, to pałką. Frazą (zdaniem) jest także dopowiedzenie (często też będące wtrąceniem), na przykład: No chyba. A jak. A co. Otóż to. No oczywiście. Bez dwóch zdań. Na pewno. A jak nie? oraz wykrzyknik (wykrzyknienie, wołacz), na przykład: A niech to diabli! Mój Boże! O jej! Na zdrowie! moja droga (np. Powiem ci, moja droga, że się nie zawiodłam na tobie).

Następne typy odpowiadają częściom mowy:

2. Zwroty, które pełnią w zdaniu funkcję czasownika. Różnią się od fraz (form pełnozdaniowych) tym, że podmiot trzeba w nich uzupełnić w czasie tworzenia wypowiedzi. Na przykład:
(ktoś) trzęsie się jak galareta -> Jacek trząsł się ze strachu jak galareta
(czyjeś, czegoś) akcje idą w górę -> Jutro akcje naszej firmy pójdą w górę i będziemy bogaci.
Zwroty nie muszą zawierać czasownika, na przykład: ktoś, coś w krzyk; ktoś w płacz.

3. Wyrażenia rzeczownikowe, które pełnią w zdaniu funkcję rzeczownika. Na przykład: biały kruk, twardy orzech do zgryzienia, kula u nogi, kukułcze jajo. Nie muszą zawierać rzeczowników, na przykład: taki ni to ni sio, piękni dwudziestoletni, duży a głupi, nie wiadomo kto, nie wiadomo co, jakiś taki -- Przyszedł do ciebie jakiś taki i czeka w przedpokoju.

4. Wyrażenia określające, które określają inne wyrazy i wyrażenia. Zachowują się w zdaniu jak przymiotniki, przysłówki, operatory doliczebnikowe (adnumeratywne). Nie wymagają w swym składzie przymiotników, przysłówków. Na przykład: jaki taki, pierwszy lepszy, z krwi i kości, z duszą na ramieniu, krótko i węzłowato, na chybcika, jak z krzyża zdjęty, (operatory doliczebnikowe:) bez mała, z górą, mniej więcej, plus minus, prawie że.

5. Wyrażenia funkcyjne (dawniej zwane wskaźnikami frazeologicznymi), które pełnią funkcję w konstruowaniu wypowiedzi. Należą tu wyrażenia, które zachowują się w zdaniu jak:

1. przyimek, np. w związku z czymś; w ramach czegoś, w głąb, w imieniu, bez względu na;
2. spójnik, np. mimo że; tak jak; chyba że; i to; pod warunkiem że; dlatego że; albo..., albo...; o tyle..., o ile...;
   
3. partykuła, np. że też; też mi coś; rzecz jasna; otóż to.

Warto zwrócić uwagę na spójniki frazeologiczne. W zdaniu nie należy ich rozdzielać przecinkiem. Przecinek stawiamy przed nimi, na przykład: Poszedłem tam, mimo że było zimno. Zrobię to, pod warunkiem że mi pozwolą. Było ciemno, i to bardzo.

Uwaga: Niektóre frazeologizmy mogą należeć do dwóch, a nawet trzech różnych typów morfologiczno-syntaktycznych, na przykład frazeologizm na pewno może być użyty jako dopowiedzenie i wtedy jest frazą, na przykład: - Przyjedziesz? - Na pewno (domyślne: przyjadę), już nawet kupiłem bilet na pociąg, albo jako partykuła, na przykład: Jeżeli zdążę na pociąg, to na pewno przyjadę.

 

B. Podział semantyczny (ze względu na funkcjonowanie znaczenia):

1. Idiomy, to jest połączenia wyrazowe, których znaczenie (sens) nie wynika ze znaczeń składników ani z sumy tych znaczeń (np. słomiany ogień, czarna owca, zakazany owoc, sól ziemi, krótka piłka, nie zasypiać gruszek w popiele itp.).
2. Frazemy, to jest połączenia, których znaczenie (sens) wynika z jednego ze składników, a drugi składnik ten sens uściśla. Na przykład: radosna twórczość, palma pierwszeństwa, sezon ogórkowy itp. - znaczenie tych jednostek wywodzi się ze słów: twórczość, pierwszeństwo, sezon.
   Inne typowe przykłady frazemów: dzień dobry, do widzenia, składać podanie, wyciągać wniosek, zakładać rodzinę, wychodzić za mąż, znosić katusze, stary ale jary, słuch muzyczny, wolny słuchacz, tor przeszkód, kult pieniądza, śmiech sardoniczny, głuchy jak pień...
   
   W zaawansowanej nauce frazeologii należy uwzględniać także następujące typy:
   
3. Zestawienia frazeologiczne, czyli terminy, np. kwas siarkowy, spółgłoska wargowa; rzeczowniki wielowyrazowe, np. samochód ciężarowy, płatki owsiane, maszyna do pisania; komendy (rozkazy), np. na prawo patrz, cała naprzód; dyrektywy (komunikaty, jednoznaczne informacje niezbędne do podjęcia decyzji, zwłaszcza w sytuacjach zagrożenia i we frazeologiach zawodowych - lotniczej, morskiej itp.), np. droga wolna; połączenia publicystyczne, np. polityka fiskalna, władza państwowa, uchwalić ustawę), slogany i hasła (w tym: reklamowe), np. wolność, równość, braterstwo; żywią i bronią; Bóg, honor, ojczyzna; dwa w jednym.
4. Paremie - przysłowia, sentencje, maksymy lub ich fragmenty, które jednak należą do frazeologii tylko wtedy, kiedy dają się wbudować do zdania.

Dwa dalsze i znacznie zaawansowane podziały nie należą do programu szkolnego i zostały omówione w dziale Klasyfikacje. Są to: 2. podział ze względu na strukturę związku frazeologicznego, która ma wpływ na relacje wewnętrznozdaniowe (klasyfikacja funkcjonalno-słownikowa Piotra Müldnera-Nieckowskiego) oraz 3. podział pragmatyczny ze względu na sytuacje, w których związki frazeologiczne są używane (Wojciecha Chlebdy).

Uwagi dodatkowe

Frazeologia to jak widać nie tylko idiomy, czyli formy całkowicie metaforyczne, ale także frazemy - frazeologizmy, które nie są pełnymi metaforami, a jednak niosą określone, odrębne znaczenie i są utrwalone w języku - mają stałą postać, na przykład: bredzi jak Piekarski na mękach (bardzo bredzi = mówi zupełnie nieskładnie i / albo nielogicznie), dzień dobry (życzę dobrego dnia, witam), ciemno choć oko wykol (bardzo ciemno), doprowadzić [np. wodę] do wrzenia (podgrzać, aby wrzało), postawić stopień (uczniowi), wystawić ocenę (uczniowi), złożyć podanie, świeżo malowane; uwaga, wysokie napięcie,

Związek frazeologiczny może mieć swój homonim (odpowiednik graficzny / brzmieniowy) w postaci produktu językowego (zwykłego, nieutrwalonego połączenia wyrazów). Na przykład wyrażenie czarny koń to: (1) frazeologizm, idiom o znaczeniu: osoba, która niespodziewanie wygra i (2) jego homonim - produkt językowy o znaczeniu: koń o czarnej sierści.

Ze względów praktycznych istotne zastosowanie ma morfologia (budowa i zestaw składników) oraz funkcja frazeologizmów w zdaniu. Podział frazeologizmów na typy morfologiczne (Lewickiego) umożliwia zrozumienie funkcji frazeologizmu, tak samo jak rozpatrujemy funkcję wyrazów. Natomiast podział frazeologizmów na typy funkcjonalne (Müldnera) umożliwia zrozumienie składni zewnętrznej (sposobu łączenia się z innymi częściami zdania) i jednocześnie zakresu znaczenia frazeologizmów.
W ten sposób obydwa te podziały tworzą łączny opis frazeologizmów w prawie wszystkich aspektach ich roli w języku.

Dzięki temu wiemy:

a) jaką formą gramatyczną frazeologizmu się posługujemy,
b) jak ta forma jest zbudowana,
c) jakie ma odmiany,
d) co znaczy,
e) w jakim zakresie można modyfikować budowę i znaczenie związku frazeologicznego,
f) jak użyć związku frazeologicznego w konkretnej wypowiedzi.

Uzupełnieniem tych klasyfikacji jest przygotowana przez prof. Wojciecha Chlebdę) klasyfikacja pragmatyczna, która ustala, w jakich sytuacjach (z jakiego powodu) są używane związki frazeologiczne.

Uwagi o słowniku frazeologicznym

Podstawowym źródłem informacji o frazeologizmach jest autopsja, tzn. osobiste doświadczenie językowe wyniesione z domu, lektur, szkoły, kontaktów z innymi ludźmi.
Równie ważnym zasobem wiedzy jest słownik frazeologiczny.
Słownik jest opracowywany na podstawie naukowych badań tekstów i mowy mówionej. Znajdują się w nim jednostki (hasła), które uznano za utrwalone związki frazeologiczne. Hasła są przedstawiane w postaci zgodnej z klasyfikacją Müldnera jako wzorce frazeologizmów zamkniętych lub otwartych.

Każde hasło ma zwykle rozwinięcie w postaci artykułu hasłowego, który zawiera hasło, definicję (opis znaczenia), przykład użycia i ewentualnie kwalifikator: stylistyczny (do jakiego stylu należy hasło), ekspresywny (jaka jest ekspresja, moc hasła), niekiedy rzeczowy (np. do jakiej dziedziny wiedzy należy termin).

Dobry słownik frazeologiczny zawiera indeks, od którego należy rozpoczynać szukanie haseł. Takim słownikiem jest Piotra Müldnera-Nieckowskiego Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego. Wszystkie hasła frazeologiczne występują w słowniku tylko raz, a przecież mają po co najmniej dwa wyrazy. Dlatego każde hasło znajduje się tylko w jednym gnieździe, którego nazwa odpowiada jednemu z wyrazów składowych. Indeks rejestruje i układa w porządku alfabetycznym każdy składnik frazeologizmu i podaje nazwę gniazda i numer hasła w którym ten wyraz występuje. Dzięki temu można znaleźć wszystkie frazeologizmy zawarte w słowniku. Niestety w taki indeks są wyposażone tylko dwa słowniki frazeologiczne "Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego" i "Nowy szkolny słownik frazeologiczny").

Inne, bardziej zaawansowane pojęcia związane z frazeologią są opisane w dziale Baza wiedzy frazeologicznej naszego serwisu oraz w dziale Klasyfikacje frazeologizmów.

Liczne prace naukowe z zakresu frazeologii i nauk pokrewnych są podane w dziale Bibliografia.

Piśmiennictwo

1. S. Bąba, Frazeologia Polska, Poznań 2009.
2. W. Chlebda, Elementy frazematyki. Wprowadzenie do frazeologii nadawcy, Opole 1991, Łask 2003.
3. W. Chlebda, Szkice o skrzydlatych słowach, Opole 2005.
4. A.M. Lewicki, Studia z teorii frazeologii, Łask 2003.
5. A.M. Lewicki, Studia z polskiej frazeologii, Łask 2009.
6. P. Müldner-Nieckowski, Frazeologia poszerzona, Warszawa 2007.
7. P. Müldner-Nieckowski, Wstęp, w: tegoż, Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego, Warszawa 2003.
8. P. Müldner-Nieckowski, Wprowadzenie do frazeologii, w: P. i Ł. Müldner-Nieckowscy, Nowy szkolny słownik frazeologiczny, Warszawa 2005.
9. A. Pajdzińska, Frazeologizmy jak tworzywo współczesnej poezji, Łask 2005.
10. A. Pajdzińska, Studia frazeologiczne, Łask 2006.

© Copyright by Piotr Müldner-Nieckowski, Frazeologia.pl, 2010-2014

 

---